My Boyfriend

เนื้อเรื่อง

                ฉันเป็นเด็กสาววัย 17 ธรรมดาคนหนึ่ง ซึ่งหลงรักพี่ชายข้างบ้าน(พี่คิว)วัย 18 ปี พี่คิวมักจะทำให้ฉันยิ้มได้เสมอ แต่ฉันไม่รู้ว่า “ พี่เขาจะชอบฉันไหม?” และนี่ก็เป็นคำถามที่ฉันมักจะถามตัวเองเป็นประจำ ฉันกับพี่คิวรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ แม่ของเราทั้งคู่นั้นเป็นเพื่อนกันมานาน พี่คิวจึงเป็นคนเดียวที่ฉันเล่นด้วย

                เพื่อพิสูจน์ความจริงว่าพี่คิวจะคิดแบบเดียวกับฉันหรือเปล่า ฉันจึงร่วมมือกับพี่ท็อปเพื่อนของพี่คิววางแผนให้พี่คิวสารภาพความจริง ตอนแรกพี่ท็อปก็ไม่อยากร่วมมือกับฉันนักหรอกแต่มีข้อแลกเปลี่ยนนิดหน่อยก็คือ ฉันเองก็จะช่วยให้ได้คบกับผู้หญิงที่ชอบ แผนขั้นแรกมันก็ธรรมดามมากฉันแค่ให้พี่ท็อปทำท่าทีว่ากำลังจีบฉันอยู่ ซึ่งมันก็ดำเนินมาได้หนึ่งเดือนแล้ว

                “ซิน มุกมารอแล้วลูก พี่ท็อปก็อยู่นะ” แม่ตะโกนบอกฉันที่ยังอยู่ชั้นบนของบ้าน

                “ค่ะ จะลงไปเดี๋ยวแล้วค่ะ” ฉันตอบกลับแม่และตรวจดูความเรียบร้อยของตัวเองก่อนออกจากบ้าน

                ปกติฉันจะไปโรงเรียนพร้อมพี่คิวและมุก แต่หลังจากที่เริ่มแผนแรกพี่คิวก็มักจะไปเช้ากว่าปกติ บอกว่าจะไห้องสมุดบ้างละ เป็นเวรทำความสะอาดบ้างละ นัดเพื่อนไปเล่นบอลบ้างล่ะ จากพี่คิวก็เลยกลายเป็นพี่ท็อปแทน บางครั้งเวลาที่เจอกันโดยบังเอิญพี่คิวก็มักจะหลบหน้าและพยายามเดินหนีทุกทีแบบนี้ฉันจะสมหวังไหมเนี่ยคงโดนเกลียดแล้วแน่ๆ แต่พี่ท็อปบอกว่าคงเรียนหนักไปน่ะ

                “นี่ซิน จะเริ่มแผนขั้นที่สองเลยไหม?” พี่ท็อปถามฉันเมื่อเดิมมาถึงหน้าห้องเรียนหลังจากที่ปล่อยให้มุกเดินเข้าห้องเรียนไปก่อน

                “ไม่รู้สิ” ฉันพูดแล้วก้มหน้า ก็ฉันไม่แน่ใจนี่หน่า

                “ไม่แน่นะ ถ้าเริ่มแผนสองเราอาจจะได้รู้ความจริงก็ได้”

                “งั้น...ก็เริ่มเลย”

                “โอเค ตามนั้น” พี่ท็อปตอบรับและเดินจากไป

                แผนขั้นที่สองก็คือ “จะบอกชอบแล้วนะ” พี่ท็อปจะไปคุยกับพี่คิว เล่าให้พี่คิวฟังว่าชอบฉันและอยากคบกับฉันมากมายขนาดไหน ฉันไว้ใจฝีปากของพี่ท็อปอยู่แล้วพี่ท็อปต้องทำได้อย่างราบรื่นแน่นอน

                ถึงเวลาพักเที่ยงมุกก็ขอตัวไปห้องสมุดก่อนแล้วให้ฉันกับพี่ท็อปไปรอที่โรงอาหาร ฉันคุยกับพี่ท็อปเรื่องแผนขั้นที่สอง พี่ท็อปเล่าว่าตอนที่คุยกันอยู่กับพี่คิวพี่ท็อปพูดยังไม่ทันจบพี่คิวก็ลุกขึ้นยืนออกจากห้องไปเลย และไม่ได้มีท่าทีมนใจอาจารย์สักนิด แปลกจัง พี่คิวปกติไม่ใช่คนที่จะทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลนี่หน่า หรือไม่อยากฟังเรื่องของฉันขนาดนั้นเลยหรอ

                “ซิน...ซิน...ซิน” มุกตะโกนเรียกฉันพร้อมกับวิ่งไปด้วยท่าทีเร่งรีบเหมือนกับว่าฉันเป็นผู้ร้ายวางระเบิดแล้วตำรวจรู้ความจริงเลยจะรีบมาบอกให้ฉันหนีอย่างงั้นแหละ = =

“ห๊ะ อะไรอ่ะ ตะโกนซะดังลั่นโรงอาหาร”

                “ฉันพึ่งเจอพี่คิวตอนออกมาจากห้องสมุด พี่คิวฝากมาบอกว่าให้เธอไปหาตอนนี้ที่หลังโรงเรียนน่ะ เห็นบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย”

                จบประโยคของมุกฉันก็รีบวิ่งออกจากโรงอาหารเพื่อไปหาพี่คิวที่หลังโรงเรียนทันที และในที่สุดฉันก็มาถึง ฉันหยุดยืนอยู่ตรงหน้าพี่คิวเว้นระยะห่างไว้ประมาณสามเมตร(บอกทำไม = =) และแล้วก็เกิดความเงียบระหว่างเราสองคน มีเพียงเสียงของสายลมที่พัดผ่านมาเท่านั้น

                “ซิน ห้ามคบกับท็อปนะ” พี่คิวเป็นคนทำลายความเงียบก่อนแต่ก็ยังไม่ยอมสบตากับฉัน

                “ทำไมล่ะ พี่ท็อปก็เป็นคนดีนะ” ฉันพยายามถามเหตุผล

                “ทำตามที่พี่บอก ห้ามคบกับท็อป” พี่คิวยังคงพูดคำเดิม

                “ถ้าพี่คิวไม่บอกเหตุผล ทำไมซินต้องทำตามที่พี่บอกด้วย” พี่คิวเงียบไม่ยอมตอบแล้วเอาแต่ก้มหน้า “ถ้าพี่ไม่บอกก็ไม่เป็นไร ซินไปแล้วนะ” ฉันหันหลังกลับและหวังจะเดินออกไป

                “พี่ชอบซิน” แต่ไม่ทันที่ฉันจะก้าวขาพี่คิงก็บอกว่าชอบฉัน ห๊ะ!? นี่ฉันไม่ได้หูฝาดใช่ไหม? “ได้ยินไหมว่าพี่ชอบซิน” คราวนี้พี่คิวพูดเสียงดังขึ้นจะเรียกว่าตะโกนเลยก็ว่าได้ นี่ฉันฝันไปหรือเปล่า

                “....”

                “พี่ชอบซินมาก ห้ามคบกับเพื่อนพี่นะ พี่แค่อยากรู้ว่าซินไม่รู้สึกชอบพี่บ้างเลยหรอ?” ฉันไม่ตอบแต่ฉันกลับวิ่งเข้าไปกอดเขาแทนและพี่คิวก็กอดฉันตอบ แผนฉันสำเร็จสินะ

                “งั้นซินไม่คบกับพี่ท็อปแล้ว เพราะซินไม่ได้ชอบพี่ท็อปตั้งแต่แรก” พี่คิวดันฉันออกจากตัวและมองหน้าฉันอย่างงงๆ “ทั้งหมดนี้เป็นแผนของซินเองที่จะทำให้พี่พูดความจริงออกมาว่ารู้สึกกับซินแบบไหน”

                “ทำไมซินทำอย่างนี้” พี่คิวถามเสียงดัง ท่าทางจะโกรธนะเนี่ย

                “แต่ซินก็ชอบพี่คิวเหมือนกันนะ ถ้าซินพูดก่อนแต่พี่กลับไม่ชอบซิน ซินจะทำยังไง” ฉันโวยกลับทำเป็นโกรธพี่เขาสุกฤทธิ์

                “โอเคๆ พี่ขอโทษ ดีกันนะ” พี่คิวพูดและชูนิ้วก้อยขึ้นมาตรงหน้าฉัน ฉันเลยเกี่ยวก้อยกับพี่เขา พี่คิวมักจะทำแบบนี้เสมอเวลาที่ฉันโกรธ เราทั้งสองยังคงเกี่ยวก้อยกันแบบนั้น “คบกับพี่นะ”

                “อื้ม” ฉันตอบออกไปอย่างเขินๆและพยักหน้าไปด้วย

                แล้วทุกอย่างก็ลงตัวพอดิบพอดี ฉันก็ได้คบกับพี่คิวและพี่ท็อปก็ได้คบกับคนที่ชอบทั้งที่ฉันยังไม่ได้ช่วยอะไรด้วยซ้ำ สาวคนนั้นก็คือมุกเพื่อนฉันนั้นเอง จบ...บริบูรณ์...




 

..................................

เรื่องนี้แต่งไว้นานแล้วแค่เพิ่งเอามาลงน่ะครับ